Mittwoch, 20. Juli 2016

Nehat Jahiu - Cikël poetik









MË E MIRË NËNA SE E BIJA


Tërë natën për ty rrija vashë pa gjumë,
të kam dashur me shpirt shumë,
 seç çmendesha për e te bukurit sy,
 u  dashurove tek nëna jote me shume se tek ti.

Kur më binte në mend ajo kënga:
 " Burek, burek,or Usta Murat,
  ty të them , moj çikë nëna
yte i ka më të bukur vetullat e sytë.

 Një burek kushton dyqind lira,
më e mirë e ëma se bija,
 tani vashë kam filluar ty me të harru ,
 tek nëna jote shumë jam dashuru.

 Kur më kujtohet kënga " O Usta Murat".
 Nënën tënde vashë dua ta kem më ngat,
 treqind pare thonin bëjnë tre lira
më i mirë është shumë nëna se e bija...



A TE KUJTOHET DADUSHE?...

 A të kujtohet ,moj Dadushe?
Vjeshta kur u bëre nuse,
veshur me dimia të bardha
 e ëmbël si bakëllava me arra ...

 Mos vallë ndoshta na ke harruar
 Lushi kur të kishte përqafuar,
nuk harrohet Dadush ajo vjeshtë
 kur Lushin e thithëje si bletë ...

 A të kujtohet ajo vjeshtë me shi
 kur Lushi ta hante syrin e zi,
 kur ti thoje të duhemi edhe pak,
se je i lezetshëm si kajmak ...

A të kujtohet, moj Dadushe?
 Kur buzët i kishe ngjy me të kuqe,
 A të kujtohet ajo vjeshtë?
 Kur edhe Lalushi të thithte si bletë…

 E mban mend ti , moj atë natë me shi?
 Kur i thoje Lushit dua të vdes mbi ty,
 eh, Dadushe si s,të kujtohet ajo vjeshtë
 kur Lalushi të thoshte të ha si pjeshkë..

A po të kujtohet tani , moj Dadushe,
 kur ti atëherë na u bëre, moj nuse,
 e di se nuk e harron kurr atë vjeshtë
, kur ia thithëje Lushit buzët si bletë...


VAJ VATANI E MJERË MILETI

 Ku je nis djalë, ku ju tuj shku?
 Ia ke nis shumë me u lazdru,
 herë në livadhe e herë në lëndinë
 me çikat je tue u shtri.

 Shpesh dashnia po të ze në vneshta
 duke i përkëdhel çikat e shkreta,
në prehër të çikave po të vjen gjumi
herë te kroni e herë te lumi.

Eh, mor djalë ti djalë katundi,
 lum nëna që ty të përkundi,
 herë nën dardhë e herë nën pjeshkë,
 çikave dashnin po ua ndez me eshkë.

 Pasha besën çikë nuk jam lazdrue!
Veç me ty po dua me ndejt nën ftue,
 pasha sytë e nanës tande!
Dashnin me ty do e ndezi me dy krande.



KUSH E NISI LUFTËN MBRËMË I PARI ?...


 Kush e nisi luftën mbrëmë te Koria Plakë!
kur tërë mali po digjej tym e flakë,
më thuaj të lutem, moj mike Dadush,
Kush e nisi betejën aty te vreshtat me rrush?

Për besë mbrëmë luftën i pari e ka nis Lushi
i pari për qafe mua mbrëmë më kapi,
ai më puthi në faqe e buzë te hardhija e rrushit
 e unë pastaj u kalla sikur gaca e prushit.

Pse more Lush ti na e nise luftën më i pari?
Aty te Koria e Plakë, aty tek livadhi,
 më thuaj kush ia futi dashurisë i pari flakën
që të rrokulliseni në lëndinë tërë natën?

Unë besa mbrëmë kam qenë shumë i qetë
 tërë natën Dadushi nuk më ka lënë me fjetë,
 dashurinë ma ndizte flakë me një copë eshkë
 deri në mëngjes në prehër më ka rreshkë.

 Tym e flakë u atje dogj te Koria e Plakë mali
nuk pranonin pranonin kush e nisi luftën i pari.


TE LUGU I DHIVE...

 E mban mend, more dajalë i ri?
Kur të fuste ty Dada në gji,
Atje ne lëndinë te Lugu i Dhive
në prehër të saj kur të shtrinte.

Me ujë kroi ajo ti lante sytë
Së bashku hanit pogaçen e ngrytë,
 në prehër Dada të përkundëte
ëmbël gushën ty seç ta puthte.

 E mban mend, mor djalë beqar?
 Për ty Dadën malli sa e kish marr,
 të priste aty te Livadhi i Dalipit
 për ta shuar etjen e shpirtit.

Ti falte Dada dy kokrra qershi
 që i kishte ruajtur vetëm për ty,
 mu aty nën hije të asaj thënës
 ta nxirrte Dada tamlin e nënës.

 A të kujtohet sot Lugu i Dhive?
 Kur ti puthte bebëzat e syve,
 kur të fuste ty, or djalë në gji
 në mes të lëndinës Dada Hajri.


DO JU MBESIN BREKTË...


 Mirëmëngjesi për ty Hardhuc e ti Lalush,
 që përpak nuk ngordhët si qeni në rrush,
aty ku ishin mbledhur kuajt pa tredhë,
aty ku i silleshit rrotull të shkretës pelë.

 Aty ku silleshit tërë natën rreth mullarit
 ku prisnit se mos po i binin në tokë dashit,
eh, more Lalush e ti more Hardhuc aga,
 të egra ju dolën të shkretat ato dardha.

 Rreth e rrotull ju sollët mbrëmë livadhit
ti kapni në dorë kur ti bien në tokë dashit,
 në sy nuk futët gjumë, o të shkretë aspak
 mëngjezi në mes të livadhit ju gjet cullak.

 Eh, more Hardhuc e ti more peziveng Lush,
 sa keq është me ngordhë si qeni në rrush,
 mos ju sjellni kot e kot mullarit,
 se do ju mbesin brektë në derë të pazarit.




TYM E FLAKË...



 Seç është pjekë në vreshta rrushi,
në mbrëmje dalin Dadushi e Lalushi,
 për njëri tjetrin sa i ka marr malli,
 dashurisë ia nisin dikur pasi iftari.

Tym e flakë e çojnë  atja në vreshta,
 duke ngrërë rrush e pjeshka,
rrotullohen nëpër lëndinë,
 aty nën  hije pranë lisit të Dajës Dinë.

 Seç i ka kapluar kjo ëmbla dashuri,
 njëri tjetrit i puthin në ballë e sy,
 Lalushi i thot të kam llokum me arra,
 je më e ëmbël Dadush se bakëllava.


 Eh, more Lalush me ata dy sy si rrush,
 të ha si llokum ty unë Dada Dadush,
 do ta kalli sonte malin e fushën,
do ti ha sonte Lalush sytë dhe gushën.

 Kështu Dadushi dhe Lalushi mbrëmë,
 njëri tjetrin donin për ta ngrërë,
 dashurinë e kallën si fitil llampe,
deri në syfyrë aty deri pas mesnate.

 Seç e kallën dashurinë dytë me eshkë,
mua aty mbi katund në vreshtë,
 kur nuk do e harrojnë këtë natë
kur na u kallën  tërë malin tym e flakë...













Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen